Solidarna
z bratem - bliźniakiem 
Artemida bez chwili
namysłu śmiertelnie
ugodziła niewierną
Koronis swoją
strzałą.

 

Apollo wydobył
dziecko z martwego
już ciała matki... 

 

I tak... Narodziny
wielkiego lekarza stały się pierwszym, opisanym w literaturze przypadkiem cesarskiego cięcia.

 

Osieroconym
maleństwem zajęła
się Natura;  Koza 
zapewniała mu pokarm, 
podczas gdy wierny pies 
strzegł spokoju jego
snów.

 

A gdy
chłopiec podrósł,
ojciec obdarzył go
magicznym darem
uzdrawiania i oddał na
nauki do najzacniejszego
z Centaurów, Chirona. 

 

Centaury - w połowie ludzie, a w połowie konie
istniały naprawdę!  Ich wizerunki znaleźć można na skałach od Hiszpanii aż po Japonię, legendy zaś mówią, że była to bardzo nieudana mutacja.

 

Tworzyli 
prymitywne 
plemiona o dzikich
obyczajach, skłonnościach 
do awantur i... nadmiernym
pociągu do alkoholu.

 

Zdecydowanie
mądrzejszy i bardziej
cywilizowany od swych
braci, Chiron, wyróżniał
się wśród nich dobrocią,
łagodnością i głęboką,
wszechstronną
wiedzą.

 

Został zapamiętany m.in. jako wybitny 
lekarz i muzyk...  - pierwszy opisany w literaturze muzykoterapeuta. Podobno  kilkoma dźwiękami potrafił przywrócić w ciele człowieka harmonię i równowagę....

 

Na Olimpie 
pełnił funkcję
nauczyciela
herosów 

 

I on to właśnie...
wykształcił Asklepiosa
na biegłego w sztukach
medycznych, wielkiego
dobroczyńcę ludzkości. 

 

W krótkim też czasie sława Asklepiosa 
obiegła cały ówczesny świat. Mawiano, że samym tylko dotknięciem laski przywracał siły konającym, a nawet potrafił wskrzeszać zmarłych!

 

Bardzo stara
legenda z kultury
kreteńskiej głosi,
że przywrócił życie
martwemu synowi
króla Krety, Minosa.

 

Do tego celu
użył tajemniczego
zioła, które "na
dnie grobu"
wskazał mu...
wąż.

 

Śmiertelnicy w Grecji rzadko uwielbiali swoich bogów.  Formalnie dopełniali obowiązków, nakazanych przez prawo, skrupulatne trzymali się przepisów obrzędowych i (żeby zyskać boską przychylność) często uciekali się do przekupstwa...

 

Jednak
ich stosunek
wewnętrzny
pozostawał raczej
chłodny.

 

Asklepios
złamał tę konwencję. 
Całkowicie! 

 

Nigdy nie był bohaterem
mitologicznych konfliktów ani sex-skandali... Nie dostarczał powodów do plotek. Przeciwnie! Stanowił nieskazitelny drogowskaz moralny. 

 

I przepełniony
bezwarunkową
miłością skupiał
się wyłącznie
na leczeniu.

 

W każdym
przypadku pomagał 
- wszystkim jednakowo,
zarówno tym, którzy w
niego wierzyli jak i tym,
którzy go wyśmiewali. 

 

Niezwykle oddany i wyczulony bardziej
na problemy jednostki niż całych społeczeństw tak zaskarbił sobie uwielbienie tłumów, że wykreślił z ludzkiej pamięci większość bóstw lokalnych o charakterze medycznym.

 

Z czasem
usunął również
w cień największych
idoli greckiego
panteonu.

 

A gdy rozeszła
się wieść, że na
domiar złego zaczął
wskrzeszać zmarłych,
władca Hadesu doniósł
Zeusowi o jego samowolnym
odwracaniu boskich
wyroków.

 

Gromowładny tak się rozzłościł, że cisnął
w wielkiego lekarza  śmiertelnym piorunem! A potem między Zeusem i Apollem  rozpętała się boska vendetta  i - jak to w polityce - dużo się działo!

 

W końcu 
jednak Zeus
się opamiętał
i wskrzesił
herosa. 

 

Z uwagi
na jego wielkie
zasługi nadał mu
też godność boską
i wyniósł na niebo
w charakterze
gwiazdozbioru
Wężownika.

 

Jednak po tych burzliwych
doświadczeniach Asklepios wolał na zawsze zamieszkać w zaświatach, gdzie pod postacią węża po dziś dzień niesie pomoc chorym i cierpiącym.

 

...

 

Ciekawostka:
Od ok. 1930 r. gwiazdozbiór Wężownika widoczny jest na ekliptyce. Wielu astronomów (a nawet i NASA) już uznaje go za ukryty, trzynasty znak Zodiaku.

 

13-tka - według
Majów - to cyfra
Nowego Porządku.
Majański rok od zawsze
ma 13 Księżyców i 13
znaków zodiaku.

 

Słońce wędruje
na tle tej konstelacji
pomiędzy 29 listopada
a 18 grudnia.

 

W ten sposób Apollo (bóg - Słońce)
wskazuje możliwe narodziny kolejnych "swoich synów", jednak aby zostali wielkimi lekarzami, potrzebne im są jeszcze inne aspekty (patrz: jak rozpoznać szamana).

 

...

 

Liczne
źródła wspominają,
że Asklepios zostawił
po sobie obszerną wiedzę
medyczną, zapisaną w
wielotomowych
księgach, lecz... 

 

Niestety,
teksty te nie
przetrwały późniejszej
nawałnicy chrześcijan.

 

Pewne egzemplarze
(jak również prace samego Chirona) mają znajdować się w pobliżu jeziora Tajmyr - na rosyjskim półwyspie Tajmyr, w bliskim sąsiedztwie Alaski.

 

Miejsca
te są jeszcze
wciąż niedostępne
i słabo zbadane. 

 

Podobno
nasi przodkowie
ukryli tam bibliotekę,
pochodzącą jeszcze z
naszej praojczyzny,
Hyperborei.

 

Być może ktoś kiedyś ją odnajdzie.

 

 

HYGIEJA
(higiena)

do dziś
symbolizuje
zasady higieny  
i ogromne siły
samolecznicze.

 

W starożytności
była jedną z manifestacji
bogini Gai (Ayi), wielkiej
opiekunki zdrowia,
płodności i życia.

 

Stanowiła uosobienie
zmysłowej, tajemniczej kobiecości, czystości, zdrowia, higienicznego sposobu życia i bycia... (Dziś jest symbolem profilaktyki zdrowotnej.)  

 

PANACEA
(panaceum)

potrafiła odnaleźć
cudowny lek na
wszystko, natomiast 
najbardziej dziś
zapomniana...

 

IASO (Gigea) 

skłaniała ludzi
ku zrozumieniu
praw Natury.

 

Udzielała nauk, że ich choroby
są odbiciem negatywnego myślenia bądź zerwania harmonii z naturą. - Żeby się od nich uwolnić, trzeba żyć, jak żyje przyroda - naśladować ją i od niej się uczyć.

 

Zarówno żona
jaki i dzieci Asklepiosa 
zapoczątkowały kapłańsko
- lekarski ród asklepiadów,
dziedziców medycznej
mądrości.

 

Do ich potomków
należały takie sławy
jak Hipokrates czy
Arystoteles.

 

Na temat ceremonii,
odprawianych przez asklepiadów, czytaj: Ceremonie Eskulapa

 

 

 

Pod koniec 
VI w. p.n.e. zaczęto
mu oddawać cześć boską 
i - w czasach rzymskich -
wyniesiony już został do...
rangi Najwyższego. 

 

Jako Zeus-Asklepios
oparł się napływającej
szturmem fali wierzeń ze
Wschodu i przez pierwsze
stulecia naszej ery stanowił
najgroźniejszego rywala
Chrystusa.

 

Nie ma w tym nic dziwnego,
gdyż Jezus był na nim wzorowany. Podobnie jak Asklepios był synem boga i ziemskiej kobiety... 

 

Miał  
podejrzanie
zbliżoną fizjonomię,  
tak samo też odziany
był w himation i sandały
(standardowe ubranie
jatrosa - starożytnego
lekarza).

 

I również reprezentował
najwyższy stopień etyki; identycznie kierował się w życiu miłością i zachęcał ludzi, aby go naśladowali.

 

Jednak... to
właśnie Asklepios
od niepamiętnych już
czasów nosił miano
ZBAWICIELA z
niekwestionowanym
"monopolem" na cuda
uzdrawiania.

 

- To on był
pierwszym,
który wskrzeszał
zmarłych! 

 

Bezsilni wobec jego potęgi
chrześcijanie nieustannie podważali spektakularne dokonania boskiego węża. Z uporem lżyli go i obrażali, określali mianem szarlatana i demona... - Na próżno!

 

Chorzy
nieustanie
widywali go na
własne "oczy", słyszeli
na własne "uszy" i na
własnej skórze doświadczali
jego dobroczynnych
kuracji. 

 

Nie mogli
nagle, tak po
prostu przestać  
w niego wierzyć! 

 

Dlatego świątynie boga medycyny 
długo jeszcze funkcjonowały na pełnych obrotach.  - Historyk i podróżnik, Pauzaniasz, opisywał np. spokojne bytowanie przybytku w Epidauros jeszcze w II w.

 

Za symboliczny
"koniec" kultu wielkiego
lekarza uważa się dziś
zburzenie sanktuarium
w Ajgaji, w Cylicji -
w 331 roku n.e. 

 

Jednak...
Pozornie triumfujące
chrześcijaństwo mogło
zaistnieć tylko i wyłącznie
przejmując jego cechy.

 

Foto: Notre Dame (tzn. Nasza Pani - Matka boska ) 
z Eskulapem. Główny portyk w paryskiej katedrze
(ukończonej w XV w.).

 

W wielu kościołach
długo jeszcze kontynuowano leczenie poprzez sen świątynny. I aż do czasów Św. Inkwizycji Asklepios był stale obecny w ludzkich sercach i świadomości.

 

Ostatecznie
usunięto go terrorem
i okrucieństwem, o
jakim się filozofom
nie śniło.

 

Foto: Św. Patryk miał uwolnić Irlandię od "plagi węży",
których - według ekspertów - nigdy w Irlandii nigdy nie było.
Przypuszczalnie chodzi o "uwolnienie"  Irlandczyków od... 
Asklepiosa.

 

Na skutek wandalizmu
gorliwych sług kościoła po Asklepiosie zostały nieliczne kopie posągów i archeologiczne puzzle, słabo czytelne dla racjonalnego rozumu.

 

 

Foto: Miejsce największego kultu Asklepiosa, Epidaurus.
Z lewej - doszczętnie zniszczona świątynia Asklepiosa i - dla porównania - świetnie zachowany amfiteatr.

 

 

Z czasem
zyskaliśmy pewność,
że Eskulap to tylko symbol
na drzwiach aptek lub mityczny
twór greckich bajarzy, ale...
Nieśmiertelnego nie można
tak po prostu unicestwić!!! 

 

Minęły wieki,
świat stał się mniejszy
i oto wyszło na jaw, że
nasz stary, poczciwy
bóg medycyny wciąż,
nieprzerwanie
kontynuuje swą
działalność...

 Foto: prekolumbijski "Asklepios"

 

Za morzami, w gęstwinach 
deszczowych lasów, gdzie znalazł bezpieczną kryjówkę w ramionach liany Ayahuaski. Podobno zdążył tam na krótko przed konkwistadorami!

 

Peruwiańska 
legenda bowiem głosi,
że gdy niebezpieczeństwo
było blisko, z wysokich gór
przyleciał do szamanów
Biały Ptak i rzekł: 

 

"Ból, śmierć
i zapomnienie
przybędą, ale wy
przeżyjecie. Jeśli
przyjmiecie Ayahuascę,
nigdy nie zapomnicie,
kim byliście ani
kim jesteście."

 

Dzięki plemionom
amazońskiej dżungli także my odzyskaliśmy kontakt z odwieczną istotą, która od początku dziejów pragnie nas leczyć i uczyć miłości.

 

 

Praktykując
ayahuaskę i studiując
teksty na temat misteriów
greckich, od początku podejrzewałam,
że asklepiosowy szamanizm może
mieć bardzo stare, słowiańskie
korzenie.

 

Tę śmiałą, jak mi
się zdawało, hipotezę
potwierdziła genetyka
i badacze prehistorii
Słowian.

 

W myśl najnowszych
ustaleń Trakowie, naród
z terenu dzisiejszej  Bułgarii,
to.... PRASŁOWIANIE - olbrzymie
społeczeństwo, wchodzące
wówczas w skład Wielkiej
Scytii.

 

Genetycy dowiedli, że nasi przodkowie po potopie
wynieśli się nad Adriatyk i Dunaj. Ślady ich obecności datowane są tam na 8 tys. lat p.n.e., zaś  królewskie mumie Traków mają naszą, słowiańską haplogrupę.

 

Brat Asklepiosa,
Orfeusz to autentycznie
żyjący niegdyś król
Tracji (czyli nasz,
Słowianin).

 

Na trop
naprowadza nas
również ojciec obydwu, 
Apollo, który jako urodzony 
Hiperborejczyk też musi
zaliczać się do naszych, 
słowiańskich przodków.

 

Czesław Białczyński potwierdził, że imiona trzech niekwestionowanych
szamanów na greckim panteonie, ORFEUSZA, ASKLEPIOSA i DIONIZOSA pochodzą z aryjskiego języka Scytów lub mieszaniny Scytów i Staroeuropejczyków.

 

Język Polski
jest najbardziej
archaiczną zachowaną
i żywą formą tego
języka.

 

Asklepios
to inaczej Oś-
sklepoios - oś i
Sklepienie. W narzeczu
trackim miało oznaczać
owiniętego węża; as - wąż,
clepios - owinięty, epios
- łagodny, delikatny.

 

Je jestem głęboko przekonana, że imię to pochodzi 
od słowa ASKLEPA. -  Po czesku i w wielu rejonach Polski do dziś SKLEP oznacza piwnicę. A - SKLEPA to zwyczajnie... król podziemia. As + klepa (klepisko, podziemie).

 

W Indiach ASKLEPA
to imię  boga ziemi, a
w Europie - pierwotna
nazwa wyspy, Krety - 
imperium, stworzonego
po potopie przez naszych
przodków.

 

Tam właśnie
Asklepios rozpoczął
karierę, ratując syna
króla Minosa z objęć
śmierci.

 

W wielu kulturach
człowiek - szaman i nauczyciel  utożsamiany jest z bogiem wężem. To samo reprezentuje sobą inkaski Wirakocza, majański Kukulkan i aztecki Quetzalcoatl.

 

U Homera
(w VIII w. p.n.e.)
Asklepios też był jeszcze
człowiekiem i przez długi
czas trwał w pamięci ludzkiej
jako ideał lekarza. 

 

Dopiero
w V w. p.n.e.
zaczął pojawiać
się jako bóg, ale
i tak nigdy nie stał
się typowym greckim
olimpijczykiem.

 

Na artefaktach nigdy nie występuje w pełni obnażony. 
- Przeważnie  jawi się jako zwykły, brodaty mężczyzna w stroju lekarza,  często o wzroście Wyrwidęba i Waligóry (2,5 - 3 m), w asyście adekwatnie mniejszych ludzi.

 

Taki wzrost 
mieli osiągać Ariowie
w czasach Hiperborei
(patrz: Moja Ayahuasca). 

 

Bardzo często
występował też  w
towarzystwie Hygei,
która w różnych miejscach
i czasach była albo jego
córką albo żoną.

 

Ciekawostką jest, że choć
patronem moim jest niewątpliwie ORFEUSZ (prowadzę ceremonie orfickie) i od początku działalności odżegnuje się od szamanizmu medycznego, to... 

 

Moim
najważniejszym
totemem stała się
"laska Eskulapa". 

 

Otrzymałam też
misję od Eskulapa, a na
moich ceremoniach
taśmowo "rodzą się"... 
dzieci Asklepiosa
(uzdrowiciele).

Więcej: Ceremonie Eskulapa

 

 

 

Wiele bóstw
w Indiach, ukazywanych
jest jako trzymające węże w
dłoniach i tamtejsze świątynie
bogato zdobione są wężowymi
ornamentami.

 

Figurki Kriszny,
Buddy, wschodnich kapłanów
i faraonów nie bez powodu
zdobione są wężem lub
kobrą ponad głową.

 

Nieśmiertelna kobra
w wielu kulturach stanowiła źródło najwyższej mądrości i uosobienie mijającego czasu.

 

Wąż zaś
niejednokrotnie
uosabiał nieśmiertelność
i odnowę, boską wiedzę, energię
twórczą i MOC, a w akcie pożerania
własnego ogona - wieczność.

 

Ouroborus
- wąż, pożerający
własny ogon, to z języka
koptyckiego "Król Węży".-
Znany był w Egipcie
1600 lat p.n.e.

 

Platon opisywał go
- słusznie - jako symbol kosmicznego cyklu i ciągłości życia we Wszechświecie. Planetarny ruch scalony w jedność  pozwalał dostrzec wszystko we wszystkim.

 

W wielu
kulturach wąż był
pochodzącą z kultu matki
Ziemi istotą z zaświatów,
medyczną wyrocznią, pełnym
miłości Opiekunem Ludzi.

 

Dla wielu
pozostał uwielbianym
nauczycielem, przekazującym
tajniki o funkcjonowaniu naszej
planety we Wszechświecie.

 

Stanowił symbol trwania, wciąż odradzającego się
życia i uzdrawiania. Ilekroć człowiek, znajdujący się na świętej ziemi, zapadał w "sen", a jego dusza znajdowała kontakt z "tamtym światem", pojawiał się i... uczył.

 

Obrzędowe laski,
oplecione wężami; znane
są w Mezopotamii przynajmniej
od około 3500 roku p. n. e. 
Nieustannie odnajduje się
je w wykopaliskach 
sumeryjskich.

 

Kijem
z podwójnym
wężem wspierał się
m.in. sumeryjski uzdrowiciel
i bóg świata podziemnego,
Ningiszzida.

 

Clemens Aleksandrinus
twierdził, że odpowiednio wymawiany termin Eva znaczyło niegdyś... wąż.

 

Boski wąż
był też obiektem
wielkiego kultu w Chaldei,
gdzie lud zbudował mu nad
Eufratem świątynię
wróżebną.

 

Nawet w pobliżu
sławnych ruin Stonehenge,
na wzgórzach ponad wioską
Abury mają znajdować się
pozostałości wielkiej
Wężowej Świątyni.

 

W Ur (Babilon)
rozwinął się kult Boga-Węża Irhana, którego wizerunki umieszczano na słupach granicznych, by odstraszać napastników i odpędzać demony.

 

Podobnie było
i u nas, Słowian. W
czasach, gdy grodów
strzegły Smoki Ogniste,
a granic - Armia Duchów,
królem Polan był Wielki
Król Węży.

 

Wąż pod postacią
Żmija Ogiennego pełnił
rolę "wojska", które broniło
granic.Dlatego wały obronne
zwano... żmijowymi. - Żmij
Ogienny należał - oczywiście
- do sił dobroczynnych.

 

Był obrońcą zasiewów, sprowadzał
życiodajne deszcze i przy pomocy błyskawic z piorunami przepędzał demony. Odstraszał także amatorów czarnej magii, którzy chcieli nam w jakikolwiek sposób zaszkodzić.

 

Podobnie, jak
to ma miejsce ze
smokami, istnieją węże
(gady) parające się ciemną
głębią jak również te, służące
światłości. 

 

Wąż z jasnej
strony mocy często
pełnił rolę opiekuna 
domów i świątyń...

 

Dlatego w starożytnym Rzymie, w Grecji
i u Bałtów cząsto trzymano węże w charakterze domowych pupilów. - Wielki wąż miał też być obrońcą Akropolu.

 

 

 

Wąż był także przejściową, pośmiertną
postacią duszy zmarłego - przed kolejną reinkarnacją. Wierzyli w to Słowianie, Bałtowie i Grecy, dlatego krzywdzenie węży było społecznie potępiane i wróżyło wielkie nieszczęścia.

 

Wiele ludów
uważało węża za
samego Stwórcę.

 

Pierwotny,
eteryczny, przenikający
wszelkie stworzenie Cneph
obrazowany był jako wąż, 
trzymający w pysku jajo. 
- Egipscy kapłani nazywali
go architektem Wszechświata.

 

Przed-grecki
mit ze świata egejskiego
mówi o prawężu, Ophionie
(ophin - wąż), który siedmiokrotnie
oplatał Jajo Świata, aż wyszły
z niego Niebo i Ziemia.

 

Grecka filo'zOphia
w pierwotnym znaczeniu oznaczała czerpanie mądrości z... wiedzy węża.

 

Według
mitologii aryjskiej,
świat ludzi - Midgard -
wyobrażany był w postaci
dysku otoczonego oceanem,
w którym żył olbrzymi Wąż Świata,
oplatał swym ciałem ziemię.

 

Również
rdzenna ludzkość
Australii w mitach,
dotyczących stworzenia,
troskliwie przechowuje legendy
o wężu.

 

Podobne wierzenia znajdziemy
w tzw. "Luwrze pustyni", w górzystym rejonie pustyni Kalahari. Odnaleziono tam  najstarszą jak dotąd "świątynię" i ślady dawnych rytuałów religijnych.

 

Legenda
tamtejszego ludu
głosi, że ludzkość wywodzi
się od pytona, a wzgórza są
dziełem wielkiego węża, który
przesuwał masy ziemi, krążąc
po Kalahari w poszukiwaniu
wody.

 

Szczególną
atrakcją jest tam
niezwykła, sześciometrowa
płaskorzeźba węża sprzed...
70 000 lat!

 

Wpadające do jaskini światło
słoneczne przemienia fakturę skały w "wężową skórę", natomiast z chwilą, gdy zapada zmrok, gra świateł  wywołuje złudzenie, jakby wąż się poruszał.

 

Wąż zaprzężony
do wozu Triptolemosa,
który z rozkazu Demeter
objeżdżał świat, ucząc ludzi
uprawy roli i dobrych obyczajów,
stał się w Grecji symbolem
błogosławieństwa.

 

Niezwykle zbliżone
są mity Indian z Ameryki środkowej, które opisują niezwykłe  bóstwo mądrości, ukazujące się w postaci (upierzonego) węża.

 

Aztecki bóg
Quetzalcoatl, majański
Kukulkan, i wchłonięty przez
Inków BÓG, Wirakocza - to
w każdym jednym
przypadku...

 

Wypisz, wymaluj
brat bliźniak naszego
Asklepy. - Biały CZŁOWIEK 
z blond brodą - arcykapłan
białych ludzi,...

 

Wzór wszelkich cnót, godnych
naśladowania; esencja miłości, dobroci i głębokiej wiedzy. - Obrazowanyjestczęsto z wężem i - paradoksalnie - sam czczony jest również  jako.... wąż. 

 

Indianie są
przekonani, że
przybył na swoim
skrzydlatym okręcie
z kraju Wschodzącego
Słońca...

 

Wyprowadził
ich przodków ze
stanu dzikości, ustalił
hierarchie, nadał im prawa,
nauczył kultu bogów, uprawy
roli, rzemiosła..., no i -
 oczywiście MEDYCYNY
czyt: ayahuaski)!

 

Majański Kukulkan
był bogiem wiedzy, kulturyi filozofii Tolteków  - indiańskiej elity szamanów.

 

W poświęconej
mu piramidzie, w
Chichen Itza, wyjątkowa
w dni równonocy gra światła
i cienia tworzy iluzoryczne
przedstawienie...

 

z wężem
pełznącym po
stopniach piramidy.
Aby go uwypuklić, na
dole wyrzeźbiono jego
kamienną głowę.

 

Niestety, Kukulkan
tak samo jak nas z Asklepa,- odszedł (odleciał... - przepadł), łączność z nim została przerwana, jednak...  On, tak samo jak nasi bogowie, obiecał, że powróci.

 

Czesław Białczyński;
czołowy badacz kultury
Słowian, skreśla to wszystko
w jednym zdaniu;

 

"...Laska i wąż,
łapiący się za ogon,
Ouroboros, ale też wąż
wijący się po lasce w górę
i dwa splecione węże na lasce
- to naprawdę sedno wszelkich
religii całej Ziemi..."

 

Jedynie biblia
początkowo przedstawia węża jako oznakę wszelkiego zła. Jednak i tutaj sam Bóg dokonał w końcu korekty, przeciwstawiając wężom śmierci węża niosącego życie.

 

Według
Księgi Liczb, gdy...
"...przyszła plaga jadowitych
wężów na pustyni, tak, że wielu 
ukąszonych umarło. (...)

 

modlił się Mojżesz
za ludem. I rzekł Pan
do niego: Uczyń węża
miedzianego i postaw go
na znak; kto, ukąszony, wejrzy
nań, żyw będzie".

I tak się stało!

 

Izraelici długo
przechowywali figurę miedzianego węża, Nahusztana, i oddawali mu cześć.

 

Dopiero król
Ezechiasz, przeprowadzając
reformy religijne, nakazał
doszczętnie go zniszczyć. 
Ale wąż w takiej czy innej
postaci nieustannie
powraca!

 

Każdy, kto
choć raz go spotkał,
doskonale wie, że jego
imię i portret to sprawy
umowne.

 

Niezmienna jest jego miłość,
ciepła łagodność, groteskowy dowcip, a ponad wszystko pragnienie przemiany naszej świadomości i nieustająca pomoc w znajdowaniu leków na wszystkie wirusy tego świata.

 

Patrz: Moje spotkanie z Eskulapem